Kerstverhaal Laura

HET GAAT ER MET KERSTMIS EIGENLIJK ALLEEN MAAR OM DAT ER AAN JE GEDACHT WORDT

Ik weet nog goed dat Jeugdzorg zei dat het beter voor mij was als ik uit huis werd geplaatst. Het was begin december, en ik was veertien jaar. Op de eerste plaats voelde ik dat het goed was om weer even uit mijn thuissituatie te zijn, maar naarmate ik er langer zat en kerst ook voor de deur stond, werd het moeilijker.

Als kind wil je natuurlijk een gezellige en knusse decembermaand, maar dat gaat gewoon niet als je op een groep woont. Ik vond het bijvoorbeeld altijd geweldig om de boom te versieren; de lichtjes erin hangen, de kerstballen een mooie plek geven en dan op het trapje staan om de piek op de boom te zetten. Maar op de groep was er helemaal niets versierd.  Er was niet eens een boom! Er was volgens de leiding geen tijd om een boom te zoeken en hem op te zetten. Dat hebben wij – de kinderen – dus maar zelf geregeld. Wij zijn toen gewoon gaan zoeken en wat bleek; er stond nog een boom op zolder van onze instelling. Je moet het dus echt zelf leuk maken. En dat vind ik eigenlijk best wel veel gevraagd van een kind van veertien.

In mijn eentje lichtjes ophangen
Op dit moment woon ik nog steeds op de groep en nog steeds vind ik kerst een beetje verdrietig. Je woont niet bij de mensen van wie je houdt en in december is dat gewoon lastig. Zeker omdat Kerstmis een familiefeest is. Dat vind ik confronterend. Elk jaar hang ik in mijn lichtjes op in mijn kamer. Dat is aan de ene kant een beetje treurig, want ik doe het in mijn eentje, maar aan de andere kant maakt het mijn kamer ook gezellig. Gelukkig doet mijn moeder wel echt haar best en wil ze graag dat ik langskom op één van de kerstdagen. En dat lukt soms ook.  

LauraMet kerst wil je voelen dat er aan je gedacht wordt
Als ik een kerstwens zou doen voor alle kinderen die met Kerstmis op de groep wonen; zou dat een verrassings-kerstontbijt zijn. Want ook dat soort dingen wordt er bijna niet georganiseerd. Ik zie de kinderen al de woonkamer in lopen; ze zijn helemaal verbaasd, want ze zien een tafel die supermooi is gedekt, met chique glazen, rode bloemen, allemaal lekker eten en misschien zelfs voor iedereen een klein cadeautje. Het mag echt piepklein zijn, bijvoorbeeld zo’n candy cane met een kaartje waar je naam op staat. En iets liefs aan de binnenkant geschreven. Want weet je, het gaat er met Kerstmis eigenlijk alleen maar om dat je voelt dat er aan je gedacht wordt. 

Help jij kinderen als Laura met een Onvergetelijke Kerst(box)?

Doe mee en doneer

kerst doneren

Vrijwilliger worden

bij Het Vergeten Kind?

Meld je aan

EEn FIJNE
kerst

Deze activiteiten maakt jouw donatie mogelijk 

Lees welke