Kerstverhaal Annemara

RUZIE IS IETS WAT BIJ MIJ ALTIJD IS BLIJVEN HANGEN ALS IK AAN KERST DENK

Al sinds ik klein ben heb ik geen fijne herinneringen aan de feestdagen. Door de psychische ziekte van een van mijn ouders was er vaak geen contact met familie. Om mij heen zag ik in films en op reclames grote en gezellige familiediners met lekker eten en cadeautjes. Ook kinderen uit mijn klas hadden de mooiste kerstverhalen. Maar ik kon er niet over meepraten.

In de afgelopen 18 jaar is er twee keer een kerst geweest waarin ik voor mijn gevoel geslaagd was in alle kerstclichés. Familie, eten en maar een paar kleine ruzies. Ruzie is iets wat bij mij altijd is blijven hangen als ik aan kerst denk. 

Kerstboom op de grond
Ongeveer vijf jaar geleden zijn mijn ouders uit elkaar gegaan. Dit gebeurde een aantal dagen voor de feestdagen. Van die kerst zelf kan ik mij niet veel herinneren, door een langdurig trauma heb ik het meeste geblokkeerd in mijn hoofd. Ik kan alleen nog vlagen herinneren. De kerstboom die op de grond werd gegooid, de messen die op tafel werden gesmeten en de harde stemmen van de ruzies, dat hoor ik nog wel eens als ik terugdenk aan kerst.

Crackers als kerstdiner
Het jaar daarna was kerst ook niet fijn. Ik woonde fulltime bij een van mijn ouders en ging met de kerst ook even naar de ander toe. Na een uur daar te zijn geweest, voelde ik mij al niet meer op mijn gemak. Er was geen avondeten, op crackers met filet americain na. Daarnaast was de sfeer ongezellig en ongemakkelijk. Om mijn broertje en zusje niet teleurstellen ben ik tot na het ‘eten’ gebleven. Daarna wist ik niet hoe snel ik naar huis moest gaan.

Toch nog een beetje kerst
Helaas trof ik daar ook niet de meest geweldige situatie aan. Mijn andere ouder had een soort van relatie gekregen en dat was nog zo nieuw. Ik had geen behoefte om daarbij te zetten met Kerstmis. Kerst hoort iets van familie te zijn; daar moeten geen tijdelijke relaties bij zitten. Toen besloot ik in mijn eentje met een kopje warme chocolademelk en de film 'How the grinch stole Christmas' toch nog een beetje kerst te vieren, in mijn eigen kamer.

Ook vorig jaar ging kerst niet zoals ik had gehoopt. Door een miscommunicatie tussen verschillende hulpverleners mocht ik de kerstdagen bijna niet doorbrengen bij één van mijn ouders. Dit zorgde voor ontzettend veel stress en verdriet. Gelukkig heb ik een fijne relatie en kon ik bij mijn schoonfamilie terecht. Ook vier ik dit jaar, samen met hen, kerst op een manier die voor mij goed voelt. Het blijft een spannende periode, maar ik kijk er eindelijk weer naar uit.

Geef jij kinderen als Annemara een Onvergetelijke Kerst(box)?

Doe mee en doneer