HOE GAAT HET MET OUD UNFORGETTABLE MAAIKE?
03 oktober 2019
Unforgettable Maaike (21), een oud lid van de jongerenraad van Het Vergeten Kind, kon vanaf haar 16de niet meer thuis wonen vanwege een ingewikkelde thuissituatie. Voor haar was er geen pleeggezin beschikbaar, waardoor zij in de crisisopvang belandde. Vanaf dat moment is zij van hot naar her gestuurd en maar liefst 19 keer verhuisd. Inmiddels woont zij op zichzelf en gaat het goed met haar. Ze is net met veel enthousiasme begonnen aan haar vervolg opleiding ‘Medewerker Maatschappelijke Zorg’. Een studie die die niet altijd even makkelijk is voor haar, omdat die haar vaak confronteert met haar eigen verleden. Maar Maaike heeft een missie. Ze gebruikt haar moeilijke verleden en negatieve ervaringen om positief verschil te maken voor andere kinderen die met jeugdhulp te maken krijgen.
“IK WIL HET FIJNE GEVOEL DAT DIE ENE HULPVERLENER MIJ GAF, LATER OOK KUNNEN GEVEN AAN MIJN CLIËNT.”
Wat houdt de opleiding medewerker maatschappelijk zorg precies in? En vooral: wat was voor jou doorslaggevend om deze studie te gaan volgen? “Eigenlijk toen ik heel klein was, wist ik al dat ik heel graag met kinderen wilde werken. Alleen nog niet precies in welke richting. Toen ik met jeugdhulp in aanraking kwam door mijn eigen complexe thuissituatie, dacht ik: ja, dit wil ik! Ik wil dat fijne gevoel wat die ene hulpverlener mij gaf, later ook kunnen geven aan mijn cliënt. En mijn motivatie werd alleen maar groter toen ik hulpverleners kreeg die mij totaal niet begrepen. Daarom ben ik aan de studie ‘Medewerker maatschappelijke zorg’ begonnen. Inmiddels heb ik niveau 3 afgerond. Mijn diploma heb ik op zak. En ben ik aan mijn vervolgopleiding begonnen op niveau 4.
Tijdens je studie liep je stage bij Sterk Huis; een organisatie waar jij in je jongere jaren ook nauw mee in aanraking bent geweest. Hoe vond je dat? “Ik vond mijn stageplek echt fantastisch. Ik vind het een goede organisatie die altijd in het belang denkt van de cliënt, ook al ziet de cliënt dat vaak op dat moment niet zo. Het was een hele diverse stageplek en geen dag was hetzelfde. De ene dag leerde een cliënt hoe hij een latte machiatto moest maken en de andere dag gaf ik wiskundeles aan een klas tieners die wegens veiligheidsredenen niet naar hun eigen school konden. Dat was overigens wel maatwerk, want iedere cliënt zat op een andere school met een ander niveau. Ik begon dan vaak met wiskunde op basisniveau en hielp daarna de kinderen individueel.
Maar ik vond mijn stage soms ook heel moeilijk. Ik heb in het verleden niet altijd positieve ervaringen gehad met mijn jeugdhulpverleners. Door mijn stage kwam ik in aanraking met een oud hulpverlener waar ik een negatieve ervaring mee heb gehad. Zij bood mij hulp in de tijd dat mijn casus heel complex was door verschillende aspecten. Mijn hulpverlener moest handelen naar de enige mogelijkheid die ze had en dat was een handeling waar ik niet achter stond. Maar ik begrijp nu door de ervaring die ik heb opgedaan tijdens mijn stage, de andere kant van de medaille. Ik snap nu waarom zij toen die beslissing moest nemen!”
Wat heb je vooral tijdens je stage geleerd? “Bijna teveel om op te noemen. Ik kan er bijna een boek over schrijven!!! Maar hoe ik het zelf eigenlijk zie: ik heb op mijn schoolse én persoonlijke vlak heel veel geleerd! Mijn collega’s namen me overal mee naartoe, als de cliënt dat goed vond natuurlijk. Ik werd soms in het diepe gegooid, waardoor ik juist nog meer leerde. En natuurlijk maakte ik ook wel eens foutjes, maar van fouten leer je! Mijn stagebegeleidster en ik namen dan echt de tijd om goed te reflecteren. Ik ben echt nog lang niet uitgeleerd!”
Wat is je droom voor de toekomst? “Ik wil na mijn studie graag op een 24-uurs groep werken met multiproblematiek jongeren die tijdelijk (of permanent) niet meer thuis kunnen wonen. Het liefst wil ik natuurlijk dat dit soort jeugdhulp verdwijnt, omdat ik vind dat ieder kind passende hulp aan huis verdient. Maar helaas is dat niet mogelijk en zullen deze behandelgroepen/woongroepen altijd blijven bestaan. En daarom vind ik het juist belangrijk om daar een verschil te maken!
Daarnaast wil later ook heel graag een pleegkind. Het liefst vang ik dan de jongeren die 12 jaar of ouder zijn op. Hiervoor is namelijk de kans veel kleiner om in een pleeggezin opgenomen te worden. Kijk maar naar mijn situatie. Ik wil hem of haar in huis nemen zodat ik een kind het echte thuisgevoel te geven! En ook al is die persoon 21 jaar of ouder, hij of zij is altijd welkom en zal een onderdeel van mijn gezin worden en altijd blijven!!! Maar dit is wel een meerjarenplan hoor, want hier ben ik momenteel nog helemaal niet klaar voor.”
Wat wil jij mensen met een herkenbare situatie en de wens om in de jeugdzorg aan de slag te gaan meegeven? “Ik wil iedere oud-cliënt die graag wil werken binnen de organisatie waar hij/zij gewoond heeft een tip geven. Zorg altijd dat er iemand is waar je je ei bij kwijt kan. Een naaste collega, familielid of vriend, het maakt niet uit, als het maar iemand is die jou kan en wilt begrijpen!
Ik vond het stage lopen soms heel pittig. Als hulpverlener werk je echt vanuit je hart, maar in mijn geval ligt mijn verleden er ook. De muurschildering die ik dagelijks tegenkwam tijdens mijn stage, toverde een lach op mijn gezicht. Dat was een fantastisch moment waarin ik veel plezier heb gehad met mijn hulpverleners van toen. Maar ik kom ook vaak dat ene bankje tegen. Het bankje waar ik zat toen ik ooit héél slecht nieuws kreeg. Dat is vrij confronterend.
Ook kwam ik in aanraking met cliënten met situaties die teveel op die van mij leken en je weet dat je niks voor hen kan beteken. Terwijl je dat dan wel heel graag wilt! Maar het kwam te dichtbij. Je hebt op deze momenten echt iemand nodig om mee te praten!
Iedere dinsdagavond at ik bijvoorbeeld bij mijn pleegmoeder en pleegvader. Zij waren toen ook werkzaam bij dezelfde organisatie en daarmee besprak ik mijn stagedagen. Soms met een dikke glimlach en soms met heel veel tranen. Dat hielp heel erg voor mij, want zij kennen de Maaike met haar complexe casus en de vrouw die ik nu ben geworden (en alles ertussenin).”
Benieuwd naar wie The Unforgettables zijn? Lees hier meer over de jongerenraad van Het Vergeten Kind.