Terugblikken met opvoeder Luuk Trommelen (31)
Het is verbazingwekkend hoe snel de tijd voorbij is gevlogen sinds mijn eerste dag bij Heppie (t)Huis, vijf jaar geleden. Toen ik destijds de vacature las, wist ik dat dit de plek was waar ik moest zijn om echt een verschil te maken voor kinderen en hun families. Op een manier die in ‘de traditionele jeugdzorg’ niet altijd mogelijk leek. En wat een avontuur is het geweest.
Bij Heppie (t)Huis staat het belang van de kinderen centraal, en dat wordt meer dan waargemaakt. Samen met ons team van toegewijde professionals hebben we een warme, aandachtsvolle omgeving gecreëerd gericht op verbinding. Want pas als een kind zich gehoord en gezien voelt, kan het zich ontwikkelen.
De weg daarnaartoe was echter niet eenvoudig. We waren nog gevangen in het vastgeroeste systeem waarin regels en protocollen de boventoon voerden, terwijl nu juist het werken vanuit relaties voorop stond. Dit bracht uitdagingen met zich mee. Hoe reageer je bijvoorbeeld wanneer je wordt uitgescholden? Of zelfs geslagen? Blijf dan maar eens staan. Maar samen zijn we erin geslaagd. En door dit proces groeiden niet alleen de kinderen, maar ook wij als medewerkers. In de afgelopen vijf jaar heb ik veel geleerd, niet alleen over mijn vak, maar ook over mezelf. Ik heb geleerd om dichter bij mezelf te blijven, om kritisch te kijken en om mijn eigen stijl te volgen.
Een van de bijzonderste ervaringen was onze eerste vakantie naar Burcht Wedde. De ochtenden begonnen met een verfrissende duik in de kasteelvijver, met lachende gezichten en onvervalste vreugde. Op zulke momenten besef ik echt wat de waarde is van ons werk. Het gaat niet alleen om het zorgen voor kinderen; het gaat om het bieden van een thuis, een veilige plek waar ze zichzelf kunnen zijn.
Maar we hebben ook verdriet gekend. Het tragische verlies van de broer van een van onze jongere door een verkeersongeluk heeft ons diep geraakt. Ons hele team verzamelde zich bij de herdenkingsdienst, om onze steun te betuigen aan de familie in hun donkerste uur. Want we zijn er niet alleen voor de kinderen. Ook voor de ouders!
Waar ik het bij uitstek voor doe, is de impact die we hebben op kinderen. Door positieve aandacht en betrokkenheid, door een stabiele omgeving te bieden en door te focussen op hun belangrijke familiebanden, zien we ze echt tot bloei komen. Soms zijn het kleine stapjes vooruit, maar voor hen voelen ze aan als reuzensprongen. De een durft na lange tijd toch te starten met therapie en we zien hem geleidelijk aan steeds beter in zijn vel zitten. De ander maakt de stappen om steeds zelfstandiger te worden en uiteindelijk succesvol op zichzelf te gaan wonen. Het is een voorrecht om dit van zo dichtbij te mogen meemaken.
Ik ben er dan ook sterk van overtuigd dat Heppie (t)Huis een voorbeeld is van hoe jeugdzorg anders georganiseerd kan worden: met het belang van het kind voorop. Ik heb het zelf ervaren en zie het nog dagelijks in de praktijk: deze aanpak werkt, zonder twijfel. Er is alleen een beetje lef voor nodig.