Het Nuenens College en Heppie (t)Huis bundelen krachten voor Thijs
Thijs* (14) is al zijn hele leven overgeleverd aan de jeugdzorg. Zijn grote wens is om niet anders behandeld te worden dan anderen, maar gewoon mee te doen. En dat is precies wat we in samenwerking met het Nuenens College hebben gedaan. Door achter het gedrag van Thijs te kijken en zijn onderwijs met lef, doorzettingsvermogen en vertrouwen te organiseren, draait Thijs nu succesvol mee in het reguliere onderwijs in plaats van het speciaal onderwijs. Hij bloeit op en heeft de regie over zijn leven terug.
De moeder van Thijs gunde haar zoon een beter leven dan dat van haar. Daarvoor moest hij noodgedwongen uit huis worden geplaatst. Thijs is al meerdere malen verhuisd. Uiteindelijk kwam hij bij het Heppie (t)Huis van Het Vergeten Kind terecht, waar hij nu al ruim drie jaar woont.
Ellen Peeters, orthopedagoog Nuenens College en Bart van der Doelen, mentor van Thijs en docent Engels Nuenens College.
Tegen het schooladvies in
"Thijs is een sociale en slimme jongen die veel in zijn mars heeft, maar dan moet hij wel de kans krijgen om dat te laten zien", vertelt Ellen van der Hulst, orthopedagoog in het Heppie (t)Huis. Thijs zat op het speciaal basisonderwijs en kreeg - volgens velen - het 'logische' advies speciaal voortgezet onderwijs. Echter, dit was niet voor iedereen logisch, het advies ging compleet in tegen de visie van het Heppie (t)Huis. Ellen legde zich er dus niet bij neer. "We gaan deze jongen toch niet weer elke ochtend in een busje zetten om 1.5 uur naar school te rijden, ver weg van zijn vertrouwde omgeving. Met zijn intelligentie is niks mis. Alleen zijn gedrag is ingewikkeld".
Ze nam contact op met het Nuenens College, een reguliere vmbo-school. "Ik ga het niet ontkennen, we hadden in het begin sterke twijfels om Thijs aan te nemen", vertelt naamgenoot Ellen Peeters (orthopedagoog Nuenens College). Dirk de Greef (mentor van Thijs en sportdocent op het Nuenens College) voegt daaraan toe: "Kinderen krijgen niet zomaar het advies speciaal onderwijs. Dit advies veeg je niet meteen van tafel. Het is te arrogant om te denken 'Nou, dat doen we wel even'".
Twijfels wegnemen: traumatraining
Er werd veel over en weer gesproken, totdat er uiteindelijk werd besloten om Thijs aan te nemen. Ellen (Nuenens College) "Doorslaggevend hierin was dat het Heppie (t)Huis beloofde altijd dichtbij ons te blijven staan." Daarnaast kregen docenten een training aangeboden over hechting en trauma. Ellen (Heppie (t)Huis): "Door zo'n training leren docenten gedrag te begrijpen en hoe zij met hun eigen gedrag het verschil kunnen maken. Daarnaast creëert het draagvlak binnen de school".
Ellen van der Hulst, orthopedagoog Heppie (t)Huis, initiatief van Stichting Het Vergeten Kind.
Vluchtgedrag
In het begin vertoonde Thijs op school vluchtgedrag. Bart (mentor van Thijs en docent Engels op het Nuenens College): "We hebben hem laten zien dat er een plek is op school om tot rust te komen. Daarnaast gaan we altijd het gesprek met hem aan. Zo ervaart hij dat we naast hem blijven staan, ook als het moeilijk wordt".
In de ochtend slaat regelmatig de angst bij Thijs toe, waardoor hij te laat komt. Ellen (Nuenens College): "Dat betekent eigenlijk om 08:00 uur melden. Maar Thijs mag zijn eigen straf bedenken". Dit betreft geen uitzondering maar maatwerk. Bart: "Alle leerlingen bij ons op school worden hetzelfde behandeld. Maar individuele afspraken maken in het belang van het kind hoort erbij. Zo kan elk kind meedoen, ook Thijs". De school krijgt handvatten vanuit het Heppie (t)Huis om met dit soort situaties om te gaan.
Opbloeien
Thijs maakt grote stappen. Zijn vluchtgedrag wordt minder en hij maakt nieuwe vrienden. "We hebben een safe space van kinderen om Thijs heen gebouwd waarmee hij een connectie heeft. Hij is met dit clubje bevriend geraakt. Dat mede tot stand brengen maakt mij trots", vertelt Bart. Ellen (Heppie (t)Huis) kan dit alleen maar beamen: "Klasgenoten staan met grote regelmaat voor de deur om met Thijs af te spreken".
Flinke portie lef
Deze ervaring toont aan dat je met een flinke portie lef een wereld van verschil kunt maken voor kinderen zoals Thijs. Ellen (Heppie (t)Huis): "We sluiten nu een grote groep kinderen buiten die het het hardste nodig heeft." Soms moeten we met elkaar even buiten de gebaande paden durven om nieuwe wegen te ontdekken. "En laten we eerlijk zijn, dat is helemaal niet makkelijk. Maar wel mogelijk", voegt Ellen toe.
Daarbij speelt een hechte samenwerking tussen hulpverlener en school een cruciale rol, vindt ook schoolorthopedagoog Ellen. "We hebben geen extra budget ingezet om dit voor elkaar te krijgen. We doen het met elkaar. Vanuit passie en de wil om een verschil te maken voor kinderen". Dit is een samenwerking zoals we graag zien tussen Jeugdzorg en Onderwijs.