Corona maakt pijnlijk duidelijk dat er te veel ‘vergeten’ kinderen zijn
17 december 2020
Het Vergeten Kind deelt de zorgen van Kinderombudsvrouw Margrite Kalverboer over de gevolgen van het sluiten van de scholen. Honderdduizenden kinderen in Nederland groeien op in een gezin wat onder grote druk staat, bijvoorbeeld door ruzie, armoede en psychische problemen. Voor deze kinderen is dit een heel slecht jaar en we kunnen niet alleen kijken naar het onderwijs voor de oplossing. Het jaar 2020 maakt duidelijk hoe moeilijk deze kinderen het hebben en dat ze hulp nodig hebben van ons allemaal.
Door corona kan iedereen zich iets voorstellen bij een isolement. Zeker nu ons land midden in de donkere wintermaanden een aantal weken in lockdown gaat. Voor de meesten van ons is dit isolement gelukkig tijdelijk en brengt het vooral ongemak met zich mee. Duizenden kinderen in Nederland groeien op in gezinnen waar altijd sprake is van een sociaal isolement. Wel of geen corona, er is nooit een steunend netwerk waar ze op terug kunnen vallen en het gevoel van eenzaamheid blijft. Juist voor deze kinderen en gezinnen is school vaak de enige plek waar ze nog wel gezien worden en de positieve aandacht krijgen die het verschil kan maken tussen afglijden en opkrabbelen.
Van de eerste schoolsluiting in het voorjaar van 2020 hebben we gelukkig geleerd dat we nu direct een uitzondering moeten maken voor kinderen in een kwetsbare situatie. Zij mogen wel naar school. Wij kijken met bewondering naar alle leerkrachten die zich daar nu keihard voor inzetten. Corona heeft veel zichtbaar gemaakt. Ineens werd duidelijk hoeveel kinderen thuis helemaal geen internetaansluiting hebben en wie er bijvoorbeeld een kleine slaapkamer moet delen met drie broertjes, waardoor het niet te doen is om je te concentreren op schoolwerk. Of wie er thuis mantelzorger is voor vader of moeder. Maar we weten ook dat we lang niet altijd goed in beeld hebben of een kind het thuis wel redt. Deze kinderen hebben helaas geen plakkertje op hun voorhoofd. En zij, of hun ouders, trekken ook niet altijd aan de bel, want dat is niet makkelijk.
Natuurlijk hopen wij vurig dat zo snel mogelijk alle kinderen weer hun ‘gewone’ leven op kunnen pakken. Het vaste ritme van school, het zien van je vriendjes in de klas, het kletspraatje met je docent… het lijken kleine dingen, maar kan voelen als een wereld van verschil voor een kind met problemen.
Maar willen we echt iets leren van deze pandemie, laten we onszelf dan de vraag stellen hoe het überhaupt mogelijk is dat duizenden kinderen en gezinnen onvoldoende steun om zich heen hebben. Hebben we te veel een cultuur waarin we vinden dat ouders het zelf moeten kunnen en dat je faalt als het niet lukt? Feit is dat een lockdown een stuk makkelijker is uit te houden met familie en vrienden die wel willen bijspringen als de stress te hoog oploopt. En met een buurvrouw die boodschappen doet voor jou. Aan het verminderen van de gevolgen van de lockdown voor sociaal geïsoleerde gezinnen kunnen we allemaal ons steentje bijdragen. Dat is niet alleen aan het onderwijs. Het begint bij ons weer gezamenlijk verantwoordelijk voelen voor de opvoeding van kinderen. Niet met een beschuldigende vinger, maar door vragen te stellen, begrip te tonen en voor elkaar klaar te staan. Ook voor dat gezin dat bekend staat als ‘moeilijk’ of ‘anders’. Want ieder kind verdient een kring van positieve aandacht.
In de Week van het Vergeten Kind (29 januari - 4 februari 2021) voeren wij een campagne om het sociaal isolement waar te veel kinderen in zitten aan te kaarten en verbetering hiervan aan te jagen. Wil jij nu al weten hoe jij met een kleine actie zelf verschil kan maken?
Kijk dan hier voor eenvoudige tips!