Hartenhuis Awards voor vijf inspirerende hulpverleners

07 februari 2022

Op vrijdag 4 februari sloten we de Week van Het Vergeten Kind af met een verrassingsbezoek aan de winnaars van de Hartenhuis Award. Dit jaar worden hulpverleners in het zonnetje gezet die ondanks de huidige moeilijke omstandigheden toch alles op alles zetten om kinderen te helpen. De vijf ervaringsdeskundigen die tijdens de Week meestreden om aandacht te vragen voor de problematiek reikten allen een award uit aan de hulpverlener die veel voor hen heeft betekend. De vier winnaars die verrast zijn: Suzan Terweij uit Castricum, Sabrine Zanou uit Amsterdam, Robin Taverne uit Den Haag en Raisa Mathurin uit Amsterdam.   

Aandacht voor het stoppen van gesloten jeugdzorg 
Ieder jaar reiken we tijdens de Week van Het Vergeten Kind de Hartenhuis Award uit aan een organisatie, initiatief, groep of persoon die zich buitengewoon inzet voor kwetsbare kinderen in Nederland. Dit jaar staat de aanmoedigingsprijs in het teken van hulpverleners die het positieve verschil hebben gemaakt voor kinderen met complexe problemen die in de gesloten jeugdzorg hebben gezeten. Met de petitie ‘Stop gesloten jeugdzorg’ vragen we aandacht voor de alarmerende situatie van deze kinderen in Nederland en willen we bereiken dat het plaatsen van kinderen in de gesloten jeugdzorg stopt, de wet wordt aangepast en dat er goede alternatieven komen die kinderen wel helpen. 

Inspirerende hulpverleners  
Een belangrijk onderdeel van een ‘beter alternatief’ is dat er beter voor hulpverleners wordt gezorgd. Met ruimere bemensing en gerichte training en intervisie kunnen zij veel beter zorgen voor deze kinderen. Margot Ende–van den Broek, directeur Het Vergeten Kind: "We zijn zeer kritisch op het huidige jeugdzorgsysteem die deze kinderen in de kou laat staan, maar we realiseren ons dat hulpverleners hier net zo goed de dupe van zijn. Het zijn voor hen onmogelijke omstandigheden om deze kinderen goed te helpen. Gelukkig zijn er toch heel veel hulpverleners die wel alles op alles zetten en doen wat deze kinderen echt nodig hebben".  

Over de Hartenhuis Awards winnaars  

Suzan Terweij is Hoofd Zorgontwikkeling van Parlan en kent Nienke uit de tijd dat zij daar in de gesloten jeugdzorg verbleef. Als Nienke hieraan terugdenkt herinnert zij zich dat Suzan altijd met haar keek naar wat zij écht nodig had. ‘Ik had een konijn op mijn kamer en mocht van Suzan met mijn konijn buiten de hekken wandelen als ik dat nodig had om rustig te worden.’ De excuusbrief die Suzan voor Nienke schreef heeft haar erg geraakt. Zij gunt Suzan deze prijs omdat zij echt naar haar keek en zich er enorm voor inzet om de gesloten jeugdzorg af te bouwen.  

 Sabrine Zanou was de therapeut van Sanne in de tijd dat zij in de gesloten jeugdzorg zat en heeft zich altijd bekommert om haar. Sanne en Sabrine bouwden zo een hele bijzondere band met elkaar op. ‘Ik ben Sabrine heel dankbaar voor alles.’ Sanne gunt Sabrine deze prijs omdat zij niet alleen voor haar, maar voor alle kinderen waar ze mee werkt een heel goede hulpverlener is. 

Robin Taverne is persoonlijk begeleider bij Schakenbosch en is een hulpverlener waar Carlijn veel aan heeft gehad. Robin nam haar bijvoorbeeld mee naar de kinderboerderij of om ergens samen koffie te gaan drinken. ‘Deze dingen lijken misschien heel klein, maar waren voor mij grote lichtpuntjes tijdens mijn opname.’ Hoewel de medewerkers in gesloten jeugdzorg weinig wisten over anorexia, probeerde Robin haar te begrijpen. Ze ging mee naar het ziekenhuis en hield daar Carlijns hand vast. Zij was een van de weinige hulpverleners die altijd voor Carlijn was en verdient daarom erkenning voor het werken met haar hart.

Raisa Mathurin was de behandelcoördinator van Jason toen hij net uit de gesloten jeugdzorg kwam. Hij vindt haar zó goed voor jongeren, dat hij haar gevraagd heeft om te solliciteren in een gesloten instelling. ‘Ze werkt er nu een aantal jaar en doet echt mooie dingen. Ze is kritisch aan de poort en wijst personen er regelmatig op dat kinderen niet gesloten horen te zitten. Als ik haar ‘s avonds bel, is ze vrijwel altijd nog aan het werk.’ Ondanks dat Raisa niet meer de hulpverlener is van Jason, speelt ze nog steeds een grote rol in zijn leven. De afgelopen jaren is ze bij al zijn belangrijke momenten aanwezig geweest. Jason weet dat wat ze hem heeft gegeven, ze nu geeft aan kinderen die gesloten zitten en daarom verdient zij deze prijs.