“Ik heb 15 jaar in een hel geleefd en daarna heb ik de hel 15 jaar herbeleefd”
Rond haar dertigste besluit Cesca dat het klaar is. Na jarenlange therapie vanwege alle trauma’s uit haar jeugd besluit ze dat ze het leven gaat leiden dat ze tot dan toe nooit heeft kunnen doen. “Door alle therapieën en veel eigen onderzoek kwam ik tot het inzicht dat het belangrijk is dat je als mens ook mooie, positieve herinneringen kunt maken. Ik was tot mijn dertigste alleen maar bezig met het verwerken van traumatische jeugdervaringen. Mijn leven tot mijn 15e was een hel, daarna heb ik 15 jaar via therapieen deze hel herbeleefd.”
Cesca is de oudste van 2 kinderen in een gezin dat allesbehalve stabiel was. Haar vader is geboren Amerikaan die op z’n veertigste in Amsterdam neerstreek en in een kroeg haar twintig jaar jongere moeder ontmoette die op dat moment studeerde in de hoofdstad. Al vrij snel in hun prille relatie raakt haar moeder zwanger en wordt Cesca geboren. Na een paar verhuizingen belandt het gezin uiteindelijk in Zuid Limburg. Geld is er niet, het huis is vies en vervallen en haar vader heeft vaak agressieve buien waarbij hij zijn woede richt op Cesca. “Hij gaf mij de schuld van alles, zelfs van de zware bevalling die mijn moeder had gehad toen ik werd geboren. Hij dronk veel en kon dan in korte tijd het hele huis kort en klein slaan, inclusief mij. Hij trok mij aan mijn haren door het huis en kneep mijn keel dicht.” Ook haar moeder en twee jaar jongere zus zijn niet veilig. “We moesten regelmatig het bos in vluchten om daar te slapen of in de crisisopvang of boven in de kroeg als mijn vader weer eens in dronken toestand een agressieve bui had.”
De ellende gaat door totdat Cesca op haar 15e geen andere uitweg meer ziet. Ze sluit zich op in de badkamer en vraagt zich af hoe ze er een einde aan kan maken? Uiteindelijk weet ze het huis te ontvluchten. Ze gaat naar Zeist, naar haar opa en oma. Heel soms kwam ze daar nog wel eens om te logeren maar nu vluchtte ze ernaartoe om er langer te blijven “Dat is mijn redding geweest. Mijn opa is altijd mijn grote voorbeeld geweest. Mijn doorzettingsvermogen heb ik van hem meegekregen.” Bij opa en oma komt Cesca tot rust. Er is aandacht, er is liefde en Cesca kan even kind zijn.
Na een tijdje werd het beter om niet langer bij haar opa en oma te wonen. Via twee pleeggezinnen krijgt Cesca op haar 17de een vriendje waarmee ze een stabiele relatie opbouwt. Het trauma uit haar jeugd is daarmee niet weg. “Ik heb veel boeken gelezen en heel veel verschillende therapieën gehad. Dat ging door tot mijn dertigste.”
Er was geen aandacht van hulpinstanties. Het enige wat ik kreeg te horen was dat ik een moeilijk kind was en dat ik maar een dagboek moest gaan bijhouden.”
Was er tot haar 15e geen hulp van instanties?
“Onze buren, mijn opa en oma en andere familie hebben meerdere keren aan de bel getrokken. De politie en Kinderbescherming werden gebeld over de onveilige thuissituatie maar er werd in mijn beleving niks mee gedaan. Ik kan me één gesprek met de Kinderbescherming herinneren. Mijn ouders vertelden doodleuk dat ik een moeilijk kind was en de oorzaak van alles. Niemand vroeg aan mij wat ik hiervan vond. De Kinderbescherming ging blind mee in het verhaal van mijn ouders en zei tegen mij dat ik maar een dagboek moest gaan bijhouden. Er was geen aandacht voor mijn verhaal.”
Cesca is nu 56 en geeft als vrijwilliger van Het Vergeten Kind presentaties over de organisatie op scholen en bedrijven. “Soms deel ik wat van mijn eigen ervaringen. Zo vergelijk ik de positieve impact van de Heppie Vakanties met de logeerpartijen bij mijn opa en oma. Heel af en toe mochten mijn zusje en ik een paar nachtjes logeren. Dat was altijd zo fijn en gaf mij zoveel energie. Even rust, even geen stress, even gewoon spelen en kind zijn. Daarom zijn de activiteiten zoals Heppie Vakanties zo belangrijk voor kinderen. Het lijkt zo simpel maar het is zo belangrijk om als kind af en toe ook positieve herinneringen te maken. Een kind kan er niks aan doen dat hij opgroeit in een moeilijke thuissituatie. Er bestaan voor mij geen moeilijke kinderen, er bestaan wel kinderen die opgroeien in een moeilijke situatie.”
Samen zorgen we dat geen kind dit meer hoeft te doorstaan.
Met jouw steun help je voorkomen dat kwetsbare kinderen keer op keer het slachtoffer worden. Je draagt bij aan de strijd voor betere jeugdzorg. En je zorgt dat we kinderen kunnen overladen met liefde en aandacht, tijdens onvergetelijke uitjes.
