Ashley (27) was een jaar dakloos: Een verhaal van veerkracht
Wat als je geen idee hebt waar je de nacht nu weer eens moet doorbrengen? En als je dagen in het teken staan van overleven? Dan heb je geen tijd om na te denken over je toekomst. In Nederland zijn zeker 5.760 jongeren tussen de 18 en 27 jaar dak- en/of thuisloos. Dat geeft stress en een voortdurend gevoel van onrust en onveiligheid. Veel van deze jongeren zijn ook daadwerkelijk onveilig: ze zijn afhankelijk van de hulp van anderen, bijvoorbeeld voor een slaapplek, waardoor ze risico lopen op geweld, misbruik en uitbuiting. Ashley weet als geen ander wat het met je doet om op jonge leeftijd dakloos te zijn.
De inmiddels 27-jarige Ashley heeft al een turbulent leven achter de rug. Op tweejarige leeftijd werd ze uit huis geplaatst vanwege een onveilige thuissituatie. Ze vond steun in een liefdevol pleeggezin, dat nog steeds een belangrijke rol in haar leven speelt. Tijdens haar puberteit werd ze geconfronteerd met onverwerkte trauma's, wat resulteerde in een nieuwe uithuisplaatsing op haar zestiende. Helaas kreeg Ashley niet de juiste hulp die ze nodig had. Ze werd maar liefst vijf keer van de ene naar de andere (crisis)opvang overgeplaatst.
Op straat gezet
Toen ze 18 jaar oud werd, werd ze zonder enige ondersteuning op straat gezet. In de jeugdzorg houdt de zorg vaak op zodra je 18 bent en sta je er alleen voor. "Mijn spullen werden buiten gezet. Ik belde nog aan, maar er werd niet opengedaan", vertelt ze. Meteen begon ze haar familie en vrienden te bellen. Ze hopte van bank naar bank. Ashley voelde zich tot last en schaamde zich: "Zelfs nu, als ik erover praat, voel ik me nog steeds beschaamd. Alsof het allemaal mijn schuld is."
Voor Ashley leek een kansrijke toekomst onbereikbaar. Haar gedachten waren vooral gericht op overleven, op het vinden van een plek om te slapen en op het vermijden van de gevaren van het straatleven. “Er was in mijn hoofd geen ruimte voor school. Ik dacht alleen maar: ik moet niet op het verkeerde pad eindigen. Want dan zijn mijn kansen op een toekomst helemaal verkeken".
Keer op keer in de steek gelaten
Gedreven om niet in de criminaliteit te belanden, zette Ashley alles op alles om aan haar situatie te ontsnappen. Zo klopte ze aan bij dé instantie die iets voor haar zou moeten kunnen betekenen: de gemeente. Maar niks bleek minder waar. Ondanks haar pogingen om gehoord en gezien te worden, voelde ze zich keer op keer in de steek gelaten. Ze stond op de stoep van het gemeentehuis, smeekte om hulp, maar haar stem werd niet gehoord. Wilde ze hulp, dan moest ze haar dakloosheid tot op het bot bewijzen. “Ik kon niet bewijzen dat ik onder een bosje in het park lag te slapen. Het stigma rondom dakloosheid moet worden verbroken”.
Noodklok
Deze pijnlijke ervaringen hebben diepe sporen achtergelaten: "Na alles wat ik heb doorgemaakt, heb ik het vertrouwen in anderen verloren. Keer op keer ben ik teleurgesteld en in de steek gelaten." Toen Ashley de noodklok luidde en aangaf dat het zo echt niet langer meer kon, kwam de gemeente na één jaar in actie. Ashley kreeg een plek in een beschermde woonomgeving en een hulpverlener die er onvoorwaardelijk voor haar was.
Dankzij haar toewijding en steun kon Ashley eindelijk werken aan zichzelf. Inmiddels heeft ze een fijn huisje, een hondje en is volop bezig haar leven op te bouwen. “Mijn droom is om beleidsadviseur te worden en mijzelf in te zetten voor een betere aanpak van dakloosheid”.
Onderzoek naar dak- en thuisloosheid
Uit ons meest recente onderzoek blijkt dat dak- en thuisloze jongeren gemiddeld elf maanden lang geen permanente woonplek hebben. Deze jongeren bevinden zich dagelijks in een strijd om te overleven, waardoor het voor hen onmogelijk is om hoopvol naar de toekomst te kijken. Meer dan driekwart van de jongeren ervaart hun situatie als uitzichtloos. Zij kampen met onrust, eenzaamheid en minderwaardigheid.