Annemara (23) ging op haar 16e voor het eerst mee op een Heppie Vakantie. Een bijzondere ervaring. Zo bijzonder zelfs, dat ze besloot zich aan te sluiten bij onze jongerenraad om haar stem te laten horen voor vergeten kinderen. We vroegen haar in ons nieuwe Hotel Heppie Veluwe naar haar ervaringen met Heppie.
Waarom ging jij mee op Heppie Vakantie?
“Thuis ging het al lange tijd niet goed. Een van mijn ouders heeft een psychische ziekte. Dat werd steeds erger, zeker toen mijn ouders ook nog financiële problemen kregen. Daardoor liep ik continu op mijn tenen. Maar ook de zorg voor mijn jongere broertje en zusje kwam steeds meer op mijn schouders terecht. Ik veranderde van een vrolijke puber in een steeds stiller en magerder meisje. Uit een gesprek met de schoolpsycholoog bleek dat er sprake was van verwaarlozing. Toen jeugdzorg erbij betrokken raakte, is die ene ouder uit huis geplaatst. Een van de vele hulpverleners die we in die jaren gezien hebben, vertelde ons over de Heppie Vakanties. Dankzij Stichting Leergeld konden we mee, want anders was er geen geld voor de reiskosten.”
De band die je bij Heppie opbouwt met de kinderen en vrijwilligers is onvoorwaardelijk.”
Annemara (23)
Hoe voelde je je bij Heppie?
“Ik vond het hartstikke spannend de eerste keer! Gelukkig kon mijn zusje ook mee, ze was toen 6. We zochten elkaar tussendoor op voor een kus en een knuffel. Al snel kwamen we erachter dat we bij Heppie niet anders waren dan anderen. Helaas maken heel veel kinderen hetzelfde mee. Maar dat maakt wel dat je elkaar begrijpt, niets gek is en je het gevoel hebt er niet alleen voor te staan. De band die je opbouwt met de kinderen en vrijwilligers is onvoorwaardelijk.”
Wat is je het meest bijgebleven van de vakanties?
“Een bezoekje aan de Efteling tijdens het kamp! Dat was echt geweldig! Vroeger gingen we elke september met onze ouders naar dit pretpark, maar door alle problemen thuis kon dat op een gegeven moment niet meer. Het was daarom heel bijzonder om dit met alle kinderen tijdens een Heppie Vakantie te ervaren. Wat het extra speciaal maakte, was dat het door een vrijwilliger zelf geregeld was, zij had speciaal voor ons geld ingezameld om dit mogelijk te maken. Als kers op de taart stond er een kerstdiner klaar toen we terug bij het hotel kwamen. Ik had nog nooit een kerstdiner met heel veel mensen meegemaakt. Ik dacht toen: kon ik dit maar elke week doen!”
Wat neem je mee van Heppie in je dagelijkse leven?
“Ik denk dat ik zekerder in het leven ben gaan staan. Ik dacht eerst dat mijn situatie raar was, dat ik raar was of dat het aan mij lag. Dat is niet zo. Er is ons iets aangedaan en daar kunnen wij niks aan doen. Dat is nu nog steeds een mantra voor mij.”
Hoe zie jij je toekomst voor je?
“In mijn droomscenario maak ik over een paar jaar mooie documentaires met maatschappelijke thema’s. Om zo een stem aan mensen te geven die niet goed voor zichzelf op kunnen komen. En dan gaat het niet alleen over jeugdzorg, maar ook over andere thema’s die aandacht nodig hebben. Ik merk dat ik door mijn verleden sterker ben geworden. Ik hoop met die ervaring andere mensen te kunnen helpen.”