Rosalie Jansen (25) is actrice, content creator en presentator, een echte alleskunner. Ze is bijvoorbeeld bekend op TikTok als @youcancallmerose. Tegenwoordig werkt ze ook achter de schermen mee aan tv-programma’s. Wij spraken Rosalie over haar inzet als Vriend van Het Vergeten Kind én waarom ze zich hard maakt voor kinderen die opgroeien in een moeilijke thuissituatie.
Wat houdt jouw rol als Vriend van de stichting in?
Ik ben vooral aanwezig bij evenementen van Het Vergeten Kind, zoals het Heppie Festival of Heppie Tour-dagen. Daar begeleid ik kinderen bij de activiteiten, bijvoorbeeld lasergamen of knutselen. Soms herkennen ze me van TikTok – dat is superleuk! Dan praat ik met ze of doen we samen iets leuks. Ook online zet ik me in door over de stichting te vertellen op mijn kanalen.
Wat vind je het mooiste aan je rol als Vriend van Het Vergeten Kind?
Als ik zie dat een kind blij is omdat ik er ben. Dat ze me herkennen van TikTok en op de foto willen. Het is iets kleins, maar voor die kinderen betekent het veel. Je merkt direct dat ze zich gezien voelen. En dat gevoel – dat het echt impact maakt – raakt me elke keer weer.
Waarom besloot je je in te zetten voor Het Vergeten Kind?
Tijdens een schoolopdracht moest ik een campagne maken voor een stichting. Toen dacht ik aan Het Vergeten Kind, mede doordat ik een interview met Angela Schijf had gezien. Ik herkende mezelf in de verhalen en wilde helpen. Ik had toen al een groot bereik op TikTok, dus ik dacht: misschien kan ik iets betekenen. Als kind voelde ik me vaak niet gezien. Nu wil ik er voor andere kinderen zijn, hen het gevoel geven dat ze ertoe doen.
Je had zelf ook geen makkelijke jeugd. Hoe heeft dat jou gevormd?
Ik ben opgegroeid in armoede, zonder vader, en mijn moeder moest alles alleen doen. Daardoor ben ik snel volwassen geworden. Het was niet makkelijk, maar het heeft me geleerd om keihard te werken voor wat ik wil. Ik dacht vaak: ‘Geen geld? Kan niet? Ik laat wel zien dat het wél kan.’ Dat is nog steeds mijn instelling. Die drive heeft me ver gebracht, ook online.
Waar haal jij het meeste energie uit?
Ik word heel blij als ik samen met anderen ergens naartoe kan werken. Als mensen dezelfde dromen en ambities hebben als ik en we dat samen kunnen realiseren, dan voel ik me echt op m’n plek. Zo ga ik nu met een vriendin een film maken. Wat begon met samen wandelen en dromen, is nu een echt project geworden met een producent erbij. Zulke samenwerkingen geven me enorm veel energie.
Wat maakt Het Vergeten Kind anders dan andere goede doelen?
Wat mij opvalt, is hoe betrokken de stichting is. Ze laten jongeren zelf aan het woord, bijvoorbeeld via de Unforgettables (jongerenraad), in plaats van over hen te praten. Dat vind ik zó belangrijk. Ook de combinatie van directe hulp aan kinderen én werken aan grote systeemveranderingen in de jeugdzorg maakt het krachtig. Beide zijn nodig.
Wat motiveert jou telkens weer om je in te zetten?
Juist omdat ik weet hoe het is om het thuis moeilijk te hebben. Ik herken wat veel van die kinderen meemaken: een ouder missen, armoede, stress. Ik hoop dat ik ze kan laten voelen dat ze gezien worden. En ik wil hen laten zien: als jij ergens echt voor gaat, dan kun je dat bereiken. Misschien is het moeilijker, maar het is niet onmogelijk.
Wat vind jij de grootste uitdaging in de jeugdzorg?
Er zijn er eigenlijk te veel. Maar als ik moet kiezen, noem ik de gesloten jeugdzorg en het doorplaatsen van kinderen. Kinderen verdienen stabiliteit, veiligheid en onvoorwaardelijke liefde. Te vaak worden ze nog gezien als ‘lastig’, terwijl achter dat gedrag vaak veel pijn en trauma zit.
Stel, je mocht iets veranderen aan hoe kinderen in Nederland opgroeien. Wat zou dat zijn?
Een jeugdzorgsysteem met meer stabiliteit, minder verplaatsingen, en plekken waar kinderen echt mogen zijn wie ze zijn. En dat kinderen niet worden afgeschreven omdat ze ‘moeilijk’ zijn. Want kinderen zijn niet moeilijk, ze maken moeilijke dingen mee.
Wat zou je willen zeggen tegen kinderen die zich vergeten voelen?
Blijf geloven in jezelf. Als jij ergens hard voor werkt, dan komt er altijd iemand op je pad die je helpt. Het is niet makkelijk, maar het is wel mogelijk. Droom groot en zet door – je bent niet alleen.
Wat wil je in de toekomst bereiken met je inzet voor de stichting?
Ik wil blijven helpen om de verhalen van deze kinderen onder de aandacht te brengen. Misschien ooit door er een serie of documentaire over te maken. Mijn grootste wens? Dat we op een dag met z’n allen aan tafel zitten en kunnen zeggen: “We hebben het veranderd.” “Kinderen groeien nu op in veiligheid en liefde.”
